Divorci shpesh nënkupton një barrë të konsiderueshme financiare – ne të gjithë e dimë këtë. Megjithatë, si një grua e re pa fëmijë, nuk e prisja kurrë që ndarja ime do të më kushtonte kaq shtrenjtë.
Unë dhe bashkëshorti im gjetëm dashurinë në prill 2013 dhe brenda të njëjtit vit vendosëm të lidhnim martesën. Unë isha i sapodiplomuar në atë kohë dhe kisha vetëm një kredi studentore dhe një kartë krediti me një limit prej 1,695 € (1,900 USD). Megjithatë, isha plot energji dhe besim. Më në fund u zhvendosëm në Gjeorgji nga Karolina e Veriut në mars 2014 dhe mora punën time të parë me kohë të plotë. Ky moment historik më në fund më dha një psherëtimë lehtësimi financiarisht.
Divorci pas një viti
Fatkeqësisht, realiteti shpesh duket ndryshe nga kinemaja – sepse shumica e romancave nuk përfundojnë me një fund të lumtur. Ne ishim të rinj dhe të papërvojë, të paaftë për të kapërcyer dallimet tona ose për të komunikuar në mënyrë efektive me njëri-tjetrin. Në qershor 2014 më në fund më duhej të merrja vendimin e trishtuar për t’u ndarë me të.
Mendova se procesi do të ishte një copë tortë: të largohesha, të jetoja i ndarë financiarisht dhe përfundimisht të bësh kërkesë për divorc. Për shkak të buxhetit tonë të ngushtë, ne donim të arrinim një marrëveshje miqësore për të shmangur tarifat ligjore.
Pas vetëm tetë muajsh lumturie martesore, ne nuk ishim ende shtatzënë dhe qeni që adoptuam me zemër u bë për një konfrontim të pazgjidhur. Megjithatë, isha i bindur se kur fati na lejonte, së bashku do të kujdeseshim për miqtë tanë të dashur me katër këmbë.
Viti i kaluar ka qenë një udhëtim i egër plot sfida financiare dhe vendime të vështira. Më duhej të mendoja me mençuri dhe me dhimbje për borxhet e mia në mënyrë që të shkëputesha nga martesa dhe të fitoja pavarësinë time. Por unë shkova në këtë rrugë, me guxim dhe vendosmëri – dhe jam krenare që më në fund mund ta marr jetën time në duart e mia.
Lëvizja, apartamenti i ri dhe blerja e gjërave më të nevojshme kushtojnë më shumë se 2680 euro.
Kur do të divorcohesha, më duhej të merrja vendimin e parë financiar të jetës sime. E dija se për të përmbushur kërkesën e ndarjes gjashtëmujore, më duhej të largohesha nga apartamenti që ndamë dhe të gjeja vendin tim për të jetuar. Kështu që shkova të kërkoja dhe gjeta një apartament afër vendit ku punoj në Atlantën e Veriut.
Kushtoi pikërisht atë që mund të përballoja. Duke parë prapa tani, kuptoj se në vend që të shkoj në apartament, duhet të kisha folur më parë me një këshilltar financiar për të kuptuar më mirë buxhetin dhe shpenzimet e mia. Përpara kësaj zgjidhjeje të vetme, nuk kisha marrë asnjë vendim financiar vetë, kështu që besoja se mund ta bëja vetë.
Kam paguar 884 euro (990 dollarë) në muaj qira plus qiranë e një muaji si depozitë sigurie. Meqenëse nuk kisha kursime, më duhej të paguaja depozitën me dy këste. Një barrë e papritur financiare, por arrita ta kapërcej këtë pengesë.
Ndonëse gjërat e mia ishin të pakta, familja ime u ofrua bujarisht për të më ndihmuar të lëvizja. Jo vetëm që kurseva koston e një kompanie lëvizëse ose të një makine, por mund të mbështetesha edhe në mbështetjen e njerëzve të mi të dashur.
Me mbërritjen time, blerja e enëve të kuzhinës, tenxhereve dhe tiganëve, linjave, peshqirëve dhe të ngjashme ishte e para në listën time. Më është dashur të gërmoj më thellë për një dyshek të përballueshëm pasi e vlerësoj gjumin tim dhe nuk dua të rrezikoj shëndetin tim. Me një çmim të pjerrët prej 535 euro (rreth 600 dollarë), më në fund gjeta dyshekun tim të ëndrrave. Për kornizën e krevatit, pata fat dhe gjeta një model të lirë Ikea për 90 € (rreth 100 dollarë). Me gjithë shpenzimet e mia të kufizuara, i bleva ato gjëra që ishin të nevojshme pa e tepruar. Por ku munda, u përpoqa të shes gjëra për të mbajtur gjithçka brenda buxhetit tim.
Përvoja ime e blerjes së mobiljeve në Rooms To Go ishte një sukses i plotë! Zgjodha një tavolinë kafeje elegante që shkon në mënyrë perfekte me tavolinat e mia anësore të sapoblera. Një raft i madh kompleton mobilimin e dhomës sime dhe nuk duhet të kalojë pa u përmendur. Së fundmi, por jo më pak e rëndësishme, fitova gjithashtu një divan super të rehatshëm. Kostoja totale e kësaj blerjeje është 1,116 euro (1,250 dollarë), por komoditeti dhe dizajni i qëndrueshëm janë të paçmuar. Në total kam shpenzuar 3,072 € (3,440 dollarë) për të gjithë konfigurimin tim dhe ia vlente çdo qindarkë!
Rifinancimi i kredisë për veturë më kushtoi 5786 euro shtesë.
Si të sapomartuar, ne donim të përjetonim gjithçka së bashku – duke përfshirë blerjen e makinës sime të re. Fatkeqësisht, emri i tij ishte i vetmi në faturën e shitjes dhe më duhej ta rifinancoja kredinë përmes Shoqatës së Automobilave të Shteteve të Bashkuara. Pengesat burokratike ishin të vështira dhe unë duhej të isha i zellshëm për të mbledhur shumën e nevojshme për të shlyer kredinë origjinale në emër të tij. Më në fund, makina duhej të riregjistrohej në emrin tim, gjë që më dha më në fund ndjesinë e zotërimit të saj.
Kjo do të thoshte se makina ime e dashur do të mbetej pa borxhe edhe për një vit. Megjithatë, pati një ndryshim të papritur në planin financiar pasi pagesa ime mujore u rrit nga 259 € (290 dollarë) në 304 € (340 dollarë) në muaj për 60 muaj. Pavarësisht kësaj, nuk kisha zgjidhje tjetër pasi me kredinë e re nuk mund të merrja të njëjtën normë të favorshme interesi si me kredinë e parë të makinës. Një pengesë e vogël, por të paktën munda ta mbaja automjetin tim.
Shtimi i atij viti shtesë të pagesave dhe shtimi i 45 euro (ose 50 dollarë) në kontributin tim mujor i sjell kostot e mia totale në 2,679 euro (3,000 dollarë). Për të mos harruar 3,108 euro (3,480 dollarë) që kisha investuar tashmë para rifinancimit. Pra, në përgjithësi, shpenzimet e mia janë 5,786 € (6,480 dollarë), pa llogaritur shumën e interesit që kam paguar mbi të.
Në përgjithësi, shuma totale e investimeve që bëj për të kontrolluar financat e mia është një shumë e konsiderueshme. Megjithatë, jam i bindur se kam bërë një hap të rëndësishëm drejt stabilitetit financiar.
Mora sigurimin tim të makinës dhe pagova një çmim më të lartë se më parë, sepse politika nuk ndahej më.
Pas procesit të suksesshëm të rifinancimit me USAA, vendosa të marr sigurimin tim auto. Politika që ndava me dikë më kushtoi 71 euro (80 dollarë) në muaj. Kur vendosa të merrja policën time, më duhej të paguaja 107 euro (120 dollarë) në muaj. Ndërsa këto shpenzime nuk llogariten në shpenzimet totale të divorcit tim, mendoj se ia vlen të përmendet se ato ishin të papritura.
Teksti thotë praktikisht njësoj si më parë, por është shkruar me një ton formal dhe informues. Megjithatë, duke theksuar shpenzimet e papritura, ka një ajër keqardhjeje dhe zhgënjimi që i përcjell lexuesit rëndësinë e kësaj barre financiare.
Ndarja e kontratave tona telefonike kushtoi 313 euro.
Duke kërkuar për kursime në planet tona të telefonit, vendosëm t’i kombinojmë ato. Për mua, kjo do të thoshte të shkoja nga AT&T në Verizon dhe të mbaja numrin tim. Por nuk ishte e lehtë – unë kisha ende shpenzime nga kontrata ime e vjetër për të paguar, duke përfshirë pagesat mujore për një iPhone që dikur e konsideroja thelbësore.
U përballa me një zgjedhje: ose ta fshija borxhin dhe të merrja një numër të ri, ose të shlyeja borxhet e mia dhe ta bindja bashkëshortin tim të heqë dorë nga kredencialet e llogarisë së tij që të mund të largohem. Pavarësisht rrugës më të lehtë, vendosa të mbaj fjalën dhe të paguaj faturën për të mos e ngatërruar burrin tim me iPhone.
Më është dashur të marr një kredi prej 5358 euro për të shlyer kredinë për shtëpinë e burrit tim.
Një surprizë e papritur që pata pas dorëzimit të dokumenteve të divorcit ishte kredia për shtëpi që burri im mori për kamionin e tij për të mbajtur veten financiarisht ndërsa kërkonte një punë me kohë të plotë. Meqenëse doja ta ndihmoja, morëm një kredi së bashku për të përfituar nga norma më të ulëta të interesit. Megjithatë, banka më konsideroi si debitor sepse edhe unë e kisha nënshkruar kredinë. Edhe pse nuk e kisha kamionin, shuma për t’u paguar ishte 5,358 euro (6,000 dollarë).
Më kot isha përpjekur ta bindja që të ndajë koston. Edhe pse kredia kishte edhe disa vite të tjera për të përfunduar, nuk doja të prisja më për të paraqitur kërkesën për divorc. Kështu që vendosa të marr një kredi për të shlyer borxhin e mbetur dhe për të shpejtuar procesin. Përfundimisht ia pagova kredinë për pronën.
Në Gjeorgji divorci kushton 201 euro.
Në shtetin e Xhorxhias, divorci ynë miqësor, përfshirë tarifat gjyqësore, kushtoi vetëm 201 euro (225 dollarë). Pa asnjë avokat të përfshirë, ne u takuam në gjykatë dhe diskutuam financat e veçanta dhe arsyet e paraqitjes së kërkesës për divorc me stafin ligjor. Ndërsa unë isha vetë përgjegjës për shpenzimet e trajtimit dhe tarifat e gjykatës, pasi ish-bashkëshorti im nuk donte të nxitonte procesin, i gjithë procesi shkoi pa probleme dhe me çmim të ulët.
Pas divorcit kam shpenzuar edhe 1072 euro për terapi.
U bë një vit i tërë që kur i thashë burrit tim se doja një divorc derisa më në fund ndodhi. Dymbëdhjetë muaj njohuri se sa të ndërlidhura të thella dhe të ndërlikuara ishin çështjet tona financiare.
Gjatë kësaj kohe ishte pothuajse e pamundur për mua të vendosja ndonjë gjë në skajin e lartë. Pavarësisht se doja të largohesha nga martesa ime, im shoq refuzoi me këmbëngulje të më jepte ndonjë mbështetje financiare. Turpi për t’u pranuar të tjerëve atë që po ndodhte në të vërtetë dukej i pakapërcyeshëm.
Puna e tepërt që erdhi me detyrimin për të bërë gjithçka vetë dhe stresi i madh që duhej të duroja çdo ditë më në fund filloi të bënte të vetën. Sulmet e panikut dhe ankthi ishin e keqja më e vogël – shpesh zgjohesha në mes të natës me një djersë të ftohtë. Kjo gjendje kafkiane filloi në nëntor 2014 dhe zgjati dy vjet të mundimshme.
Për të mbajtur nën kontroll problemet e mia, shkova në terapi dhe zbulova shpejt përmes psikoterapistit tim se vuaja nga çrregullimi i stresit post-traumatik. Seancat, të cilat i pagova 107 euro (120 dollarë) për takim, zhvilloheshin në fillim çdo javë dhe më pas çdo dy javë. Por nuk u dorëzova derisa më në fund arrita në një gjendje ku mund të kontrolloja frikën time dhe të ndihesha rehat. Fatkeqësisht, sigurimi im nuk mbuloi të gjithë koston, kështu që unë u faturova për 1,072 euro (1,200 dollarë).
Kostoja totale e divorcit tim? Pothuajse 15800 euro.
Duke parë prapa, e kuptoj se nuk kam ushtruar mendim dhe kujdes të mjaftueshëm në disa nga vendimet e mia financiare. Shumë prej tyre u shkaktuan nga sfidat me të cilat u përballa pas divorcit tim. Por në vend që të fajësoj veten, tani e shoh këtë si një mundësi për të mësuar prej saj dhe për të marrë vendime më të zgjuara në të ardhmen.
Unë rekomandoj fuqimisht që kushdo që mendon të divorcohet të kërkojë këshilla nga një këshilltar financiar paraprakisht. Një analizë e plotë e financave tuaja, të ardhurave të disponueshme dhe pengesave të mundshme mund t’ju ndihmojë të mbani të qartë mendimin tuaj gjatë kohës së tensionuar të një ndarjeje. Është jashtëzakonisht e rëndësishme të vendosni të gjitha kartat tuaja në tryezë dhe të diskutoni së bashku se cilat borxhe do të ndahen dhe cilat detyrime financiare janë ende të papaguara. Përgatitja gjithëpërfshirëse është e vetmja mënyrë për të shmangur surprizat e pakëndshme në fund.
Fatmirësisht nuk kishim fëmijë dhe nuk kishim as llogari bankare të ndarë, gjë që na shpëtoi nga shqetësimi për ndarjen e pasurisë. Tani ndihem plotësisht i lumtur, i shëndetshëm dhe në një rrugë të sigurt financiarisht. Megjithatë, më duhet të pranoj se fillimi i të njëzetat e mia plot kosto dhe borxhe – përfshirë edhe kredi studentore – ndikoi seriozisht në gjendjen time financiare dhe gjendjen time. Për fat të mirë, tani kam arritur ta kthej jetën time dhe t’i vendos financat e mia në rrugën e duhur. Një ndjenjë vërtet çliruese!
